دانشکده مهندسی پزشکی

در حال حاضر مواد مصرفی در بدن را می توان به گروههای فلزات، پلیمرها، سرامیک‌ها و مواد مرکب دسته‌بندی نمود. کاربرد بیومتریالها تابع و متأثر از واکنش ماده و بدن بوده و باید اساساً زیست سازگار باشند، به عبارت دیگر اثر محیط بدن بر ماده و اثر ماده بر بدن که نقش تعیین کننده‌ای در به کارگیری بیومتریال‌ها دارد باید در نظر گرفته شوند . بدیهی است پژوهش در زمینه روشهای نوین فنآوری، تهیه و سنتز مواد مدیکال گردید. بیوپلیمرها، بیوسرامیکها، بیوفلزهااز اولویت‌های کاربردی این حوزه می باشند.
بیوپلیمرها	از میان مواد مختلفی که جهت مصارف زیستی و بهداشتی بکار می‌روند مواد پلیمری دارای جایگاه ویژه‌ای هستند بطوریکه حدود ۹۰% بیومتریالها پایه پلیمری دارند. پلیمرها می‌توانند طیف وسیعی از خواص فیزیکی و مکانیکی را ایجاد نمایند و دارای دانسیته بسیار کمتری در مقایسه با مواد فلزی و سرامیکی هستند و خواص ماندگاری و مقاومت آنها در برابر محیطهای بیولوژیک مطلوب است. امروزه بیوپلیمرها کاربردهای متنوعی بعنوان اعضای مصنوعی، وسایل پزشکی، وسایل کمک درمانی و تشخیص، وسایل ترمیمی، سیستمهای هوشمند زیستی و غیره پیدا کرده‌اند. مواد بیوپلیمری دارای منشاء طبیعی، سنتزی و یا بازیافتی هستند.
بیوفلزها	فلزات از مواد پایه‌ای مهم در مهندسی پزشکی هستند که بطور گسترده در جراحی بصورت ایمپلانت ( کاشتنیها ) کاربرد دارند . طراحی ، فرآیندهای شکل دهی و ساخت بیوفلزهای مناسب و همگام با فنآوری جدید توجه ویژه‌ای می‌طلبد چرا که تعامل مواد خارجی با بافتهای بدن انسان تنها تحت شرایط خاص زیست سازگاری ممکن می‌شود.
بیوسرامیکها	سرامیک‌ها ترکیبات دیرگداز بلورین هستند که معمولاً مصرفی بوده و موادی همچون سیلیکاتها، اکسیدهای فلزی، کاربیدها، انواع هیدراتهای دیرگداز، سولفورها و سلنیدها را شامل می‌شوند از آنجا که این گونه مواد خواص ویژه و مطلوبی دارند، کاربردهای بسیاری به عنوان مواد کاشتنی پیدا کرده‌اند.
چسبهای پزشکی	چسبها برای اتصال دو ماده از طریق سطح‌شان به کار گرفته می‌شوند. چسبهای طبی را می‌توان برای اتصال بافتهای نرم و سخت به کار برد. چسبهای اتصال دهنده بافتهای نرم می‌تواند به شکل اتصال خارجی نظیر اتصال کیسه‌های کلاستومی به بدن، و یا داخلی نظیر بستن زخمها و جلوگیری از خونریزی به کار روند.

مهندسی بافت

امروزه دانش مهندسی بافت، به عنوان فصل مشترکی از علوم پزشکی و مهندسی، راهکاری توانمند جهت حل مشکلات پزشکی می باشد. مهندسی بافت به نسبت سایر رشته‌ها، پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته و در مجامع علمی دنیا، رتبه و جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده است. هدف از مهندسی بافت، طراحی و ساخت جایگزین های زیستی برای بافتهای از دست رفته در شرایط خارج از بدن با استفاده از سازه های مهندسی شده به نام داربست و ترکیب آن با دانش سلولی می باشد. پیشرفت های چشم گیر در حوزه مواد و علوم سلولی به همراه شناخت انواع محرکهای محیطی مانند نیروهای مکانیکی، امواج الکتریکی و مغناطیسی و ... منجر به توسعه زیر شاخه های این رشته شده است.
مطالعات در مهندسی بافت می تواند در سطوح مختلف مانند سطح ژنتیکی، سطح سلولی، سطح بافت و سطح اندام یا ارگان متمرکز شود. مدل سازی فرایندهای رشد و تکثیر سلولها و همچنیم ترمیم بافت نیز می تواند یکی از حوزه های کابردی مهندسی بافت باشد. همچنین توسعه ابزارهای مورد نیاز در زمینه مهندسی بافت مانند بیوراکتورها، چیپ های میکروفلوئیدیک، نانوابزارها ، نانو/میکروسامانه های انتقال ژن و دارو و... نیز از زمینه های کاربردی این رشته می باشد.

دفعات مشاهده: 19214 بار | دفعات چاپ: 221 بار | دفعات ارسال به دیگران: 0 بار | 0 نظر