در حال حاضر مواد مصرفی در بدن را می توان به گروههای فلزات، پلیمرها، سرامیک‌ها و مواد مرکب دسته‌بندی نمود. کاربرد بیومتریالها تابع و متأثر از واکنش ماده و بدن بوده و باید اساساً زیست سازگار باشند، به عبارت دیگر اثر محیط بدن بر ماده و اثر ماده بر بدن که نقش تعیین کننده‌ای در به کارگیری بیومتریالها دارد باید در نظر گرفته شوند . بدیهی است پژوهش در زمینه روشهای نوین فنآوری، تهیه و سنتز مواد مدیکال گردید. بیوپلیمرها، بیوسرامیکها، بیوفلزهااز اولویت‌های کاربردی این حوزه می باشند.
از میان مواد مختلفی که جهت مصارف زیستی و بهداشتی بکار می‌روند مواد پلیمری دارای جایگاه ویژه‌ای هستند بطوریکه حدود 90% بیومتریالها پایه پلیمری دارند. پلیمرها می‌توانند طیف وسیعی از خواص فیزیکی و مکانیکی را ایجاد نمایند و دارای دانسیته بسیار کمتری در مقایسه با مواد فلزی و سرامیکی هستند و خواص ماندگاری و مقاومت آنها در برابر محیطهای بیولوژیک مطلوب است. امروزه بیوپلیمرها کاربردهای متنوعی بعنوان اعضای مصنوعی، وسایل پزشکی، وسایل کمک درمانی و تشخیص، وسایل ترمیمی، سیستمهای هوشمند زیستی و غیره پیدا کرده‌اند. مواد بیوپلیمری دارای منشاء طبیعی، سنتزی و یا بازیافتی هستند.
فلزات از مواد پایه‌ای مهم در مهندسی پزشکی هستند که بطور گسترده در جراحی بصورت ایمپلانت ( کاشتنیها ) کاربرد دارند .
طراحی ، فرآیندهای شکل دهی و ساخت بیوفلزهای مناسب و همگام با فنآوری جدید توجه ویژه‌ای می‌طلبد چرا که تعامل مواد خارجی با بافتهای بدن انسان تنها تحت شرایط خاص زیست سازگاری ممکن می‌شود.
سرامیک‌ها ترکیبات دیرگداز بلورین هستند که معمولاً مصرفی بوده و موادی همچون سیلیکاتها، اکسیدهای فلزی، کاربیدها، انواع هیدراتهای دیرگداز، سولفورها و سلنیدها را شامل می‌شوند از آنجا که این گونه مواد خواص ویژه و مطلوبی دارند، کاربردهای بسیاری به عنوان مواد کاشتنی پیدا کرده‌اند.
BME407
چسبها برای اتصال دو ماده از طریق سطح‌شان به کار گرفته می‌شوند. چسبهای طبی را می‌توان برای اتصال بافتهای نرم و سخت به کار برد. چسبهای اتصال دهنده بافتهای نرم می‌تواند به شکل اتصال خارجی نظیر اتصال کیسه‌های کلاستومی به بدن، و یا داخلی نظیر بستن زخمها و جلوگیری از خونریزی به کار روند.
نشانی مطلب در وبگاه دانشکده مهندسی پزشکی: http://aut.ac.ir/find.php?item=2.460.7958.fa برگشت به اصل مطلب